To najbogatsza skarbnica wiedzy - to zdecydowanie najlepsze określenie hinduizmu.
To jedyna religia o zasięgu światowym, która nie ma konkretnego założyciela i która nie ma świętej księgi, będącej jedynym i najważniejszym autorytetem.

Hinduizm opiera się na przeciwieństwach. Łączy zawiłe metafizyczne dociekania na temat Najwyższej Rzeczywistości z powszechnymi ludowymi praktykami składania ofiar błagalnych bóstwom drzew i zwierząt.

Bezwzględny monizm, czyli teoria w myśl której natura bytu jest jednorodna, idzie w parze z krańcowym pluralizmem, który głosi iż rzeczywistość składa się różnorakich bytów. Istotą tej religii jest przeświadczenie, iż wszystkie ścieżki prowadzące do tego samego celu są równie dobre. A tym samym możliwe jest uznanie innych proroków za świętych i zesłanych przez Boga. Mimo takiej tolerancji, wyznawcy hinduizmu trzymają się sztywno podziałów kastowych oraz tradycyjnych praktyk.

Podstawą religii są WEDY ( od sanskryckiego rdzenia czasownikowego vid- widzieć), w formie czterech świętych ksiąg. Zawierają myśli i idee które nadały kształt całej tradycji hinduskiej. Choć w księgach tych czci się wielu bogów, to coraz częściej postrzegani są jako przejaw jednej, powszechnie panującej boskiej Zasady. Według wedyjskiej koncepcji RYTY ( porządek kosmiczny) istnieje jedna siła sprawcza, która to wprowadza w ruch cały wszechświat. Wedy łączą religie z filozofią i poezją, zainicjowały hinduską koncepcję doskonałości zgodnie z która hinduski mędrzec musi mieć jasność umysłu filozofa, wiarę mędrca i poczucie piękna właściwe artystom. UPANISZADY, powstałe na przełomie 800-400 p.n.e. były odpowiedzią na upadek wartości. Mają postać dialogów między nauczycielem a uczniem i są uważane za kontynuację WED.

Podstawowe zasady hinduzizmu zostały wzbogacone o nowe elementy pochodzące z filozofii WEDANTY, opartej na UPANISZADACH. System ten został uporządkowany w VIII w.n.e. przez Szankaraczarję. Ta ortodoksyjna grupa zyskała status nadrzędnego wzorca norm społeczno-religijnych, który można nazwać wielką tradycją hinduizmu.

Podstawowe zasady Wielkiej Tradycji hinduizmu to:

-Cel i drogi do jego osiągnięcia. Ostatecznym celem jest MOKSZA czyli wyzwolenie się z kręgu wcieleń.
-Prawo KARMY i ponowne narodziny. Człowiek odradza się w kolejnych wcieleniach aż osiągnie MOKSZĘ czyli wyzwolenie. Warunki życia w danym wcieleniu zależą od nagromadzonych skutków karmy ( uczynki) popełnione w poprzednich wcieleniach.
-Cztery cele. Poza MOKSZĄ wyróżnia się cztery cele ludzkiego życia. Należą do nich KAMA czyli miłowanie doznawanie przyjemności, ARTHA zdobywanie bogactwa, sławy, powodzenia. I DHARMA zacne i prawe działanie, zacne i prawe działanie, zawsze zgodne z wiedzą o rzeczywistości.

góra  strony...