Chrześcijaństwo, istniejące od ponad 2 tys. lat jest dziś najpotężniejszą religią siata (wg. CIA: Chrześcijaństwo - 33%, Islam - 22%, Hinduizm - 14%, Buddyzm - 5%, Sikhizm - 0,4%, Judaizm - 0,2%, pozostałe - 25,4%). Jednak jego początki i zalegalizowanie było krwawe. Powstało w Judei, jako niezbyt znaczący ruch religijny, któremu przewodził Jezus z Nazaretu.
Przyglądając się historii Chrześcijaństwa, łatwo dostrzegamy, iż miało ono i w dalszym ciągu ma zasadniczy wpływ na bieg historii świata.
Jezus z Nazaretu bez wątpienia był postacią historyczną - wspominaja o nim zarówno źródła żydowskie, jak i rzymskie. Z pochodzenia był Żydem urodzonym w Betlejem. Miejsce jego narodzin jest ściśle związane z decyzją administracyjną jednego z najpotężniejszych cesarzy rzymskich, Augusta, który postanowił przeprowadzić spis wiosek, miast, zamków i ludności. Decyzja ta nakazywała poddanym udać się do miast swojego pochodzenia i wziąć udział w spisie. Przy tej okazji każdy musiał wręczyć rachmistrzowi srebrny denar, jako znak poddania się władzy cesarzowi. Ponieważ Józef pochodził z Betlejem, właśnie tam udał się wraz z ciężarną Marią z Nazaretu, gdzie przyszedł czas rozwiązania i urodził się Jezus, co miało miejsce ok. 7-1r.p.n.e.
W Betlejem, w miejscu narodzin Jezusa, znajduje się Grota Narodzenia. W krypcie pod ołtarzem Bazyliki Narodzenia Pańskiego na marmurowej płycie znajduje się czternastoramienna srebrna gwiazda z łacińskim napisem: Hic de virgine Maria Jesus Christus natus est.
Na samym początku pierwszego tysiąclecia wśród Żydów rozpowszechniona była wiara w rychłe przybycie obiecanego im przez Jahwe Mesjasza, Syna Bożego. Palestyna była rejonem działanie wielu wędrownych kaznodziejów, jakim był również Jezus. Mając 30 lat zaczął głosić kazania, szybko zbierając wokół siebie uczniów i zwolenników. Jezus ogłosił się Synem Bożym, nauczał o Królestwie Bożym, miłości do Boga i bliźnich, nadziei i miłosierdziu. Opowiadał się za zwolnieniem od formalnych i rytualnych rygorów religijnych, powrotem do autentyczności i porzuceniem ostentacji w miłości do Boga i bliźniego. Ale konserwatywni żydowscy kapłani i przywódcy uważali, iż nauki Jezusa są bluźnierstwem, a nastroje jakie wyzwalał mogły przerodzić się w tendencje powstańcze, czygo skutkiem byłaby interwencja Rzymu. Postanowili się go pozbyć.
Zgodnie z Biblią, Jezus w ciągu życia dokonywał różnych cudów np. zamiany wody w wino, przywrócenie do życia zmarłego Łazarza czy uzdrawianie chorych. Zapowiedział również zdradę przez jednego z apostołów i własną śmierć.
Rzym nie był zainteresowany wewnętrznymi sporami Żydów, ale pod wpływem żydowskich kapłanów, rzymski prefekt Judei Poncjusz Piłat (okrutny nieprzyjaciel Żydów, przeprowadzający "ciągłe okrutne egzekucje bez wyroku") skazał Jezusa na karę śmierci przez ukrzyżowanie, które w tamtych czasach było powszechnym rodzajem egzekucji osób nieposiadających praw obywatela Rzymu. Taka okrutna kara była stosowana w przypadku niewolników, a dla innych hańbiąca.
Ukrzyżowanie Jezusa odbyło się zgodnie z procedurami: skazanego biczowano, a następnie prowadzono na miejsce stracenia, gdzie przybijano do krzyża. Jezus jednak na miejsce stracenia sam musiał nieść swój krzyż na ramionach (stąd droga krzyżowa). Zgodnie z procedurami skazany mógł być powieszony na krzyżu "normalnie", lub głową w dół. Umieranie w męczarniach mogło trwać nawet kilka dni. Czasami żołnierze skracali męki skazanego np. przebijając jego bok włócznią. Podobnie się stało w przypadku Jezusa, którego śmierć miała miejsce 7 kwietnia 30r. w przeddień lub w czasie żydowskiego święta Paschy.
Po śmierci Jezusa zaowocowało jego nauczanie. Apostołowie przekazywali dalej nauki Jezusa, aż powstały pierwsze gminy chrześcijańskie i trafiły do Rzymu. W ciągu pierwszych wieków Chrześcijanie byli uznawani za sektę, prześladowani i mordowani. Fenomenem było, iz pomimo prześladowań rzesze Chrześcijan rosły dzięki nadziei, jaką dawała im wiara. I to pomimo, iż nawet jeszcze w II w. cesarze rzymscy karmili nimi lwy. Najbardziej znany w tej kwestii jest Neron i jego karmienie lwów Chrześcijanami podczas igrzysk (scena z "Quo vadis").
W roku 313 cesarz Konstantyn Wielki wydał tzw. edykt mediolański, zrównujący Chrześcijan w prawach z innymi wyznaniami, a w 380r. Teodozjusz I Wielki ogłosił Chrześcijaństwo religią państwową

góra  strony...